Gorgany – najdziksze góry Europy, cz. 2

Naszą gorgańską wyprawę można podzielić na dwa etapy. Początkowo włóczyliśmy się po niższych i mniej znanych grzbietach takich jak: Synieczka, Stanimir, czy Jawornik. Spowodowane było to przede wszystkim brzydką pogodą, ale również i chęcią przeżycia ciekawej przygody. Turyści zazwyczaj nie zapuszczają się w te fragmenty Gorganów, dlatego nie ma tam szlaków, a jeśli już są to bardzo słabo oznakowane.

Na Połoninie Plajek o poranku. Idealne miejsce do podziwiania Sywul.

Zazwyczaj wędrowaliśmy drogami stworzonymi do zwózki drewna lub po prostu na przełaj - przez chaszcze i gorgan. Trudno w to uwierzyć, ale nie spotkaliśmy tam żadnego turysty! Od czasu do czasu trafiliśmy na jakiegoś grzybiarza lub zbieracza jagód.

Po tygodniu szwendania się mniej uczęszczanymi szlakami przyszła pora na najwyższe i najpopularniejsze szczyty Gorganów - Sywule, Ihrowiec i Wysoką. Obszar na, którym leżą jest dość dobrze zagospodarowany - kilka szlaków, dlatego jest tam zawsze mnóstwo turystów. Co druga napotkana osoba jest Polakiem!

Poniżej kilka fotek z drugiej części wyprawy….. 

Ihrowiec wygląda dość niepozornie z Połoniny Plajek, jednak w rzeczywistości podejście na niego jest strasznie męczące.

Partie szczytowe Ihrowca porasta gęsta kosodrzewina.

Spłaszczony szczyt Ihrowca oraz stożek Wysokiej.

Zatłoczony szczyt Ihrowca.

Irowyszcze - płaski obszar pod wierzchołkiem Ihrowca. Jedna z legend głosi, że w księżycowe noce tańczą tam dusze dzieci, które zmarły przed chrztem.

Stoki Wysokiej pokryte kosodrzewiną i gorganem. Niesamowita mozaika barw!

Na pierwszym planie Połonina Borewka, a w tle Sywule.

Strome podejście na Wielką Sywulę.

Wielka Sywula jest ostra i ma strome stoki, natomiast…

Mała Sywula jest kopulasta i łagodna. Oba szczyty pokrywają rozległe rumowiska skalne.

A tak wygląda Ihrowiec z Sywuli. Pogoda nie rozpieszczała nas tego dnia. Przez pewien czas grzmiało i pokropywało. Na szczęście burza przeszła bokiem.

Za chwilę staniemy na szczycie niższej Sywuli.

Udało się. Teraz możemy delektować się pięknymi widokami.

U podnóży Sywul rozpościera się malownicza dolina porośnięta bujnym lasem.

Stado koni pasące się na Połoninie Ruszczyna.

Ruszczyna to bez wątpienia największe „pole namiotowe” Gorganów.

Fliszowe urwisko nieopodal Ruszczyny. Wygląda zjawiskowo, a tymczasem nazywa się bardzo złowieszczo - Piekło.

Z tej strony Sywule wyglądają dość zabawnie.

Sceneria rodem z bajki.

Za naszymi plecami również niesamowite widoki. Za chwilę znajdziemy się na grzbiecie Taupiszyrki.

Taupiszyrka to obszar chroniony, dzięki czemu przyroda pozostawiona jest tam sama sobie.

Grzbietem tym, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, biegła granica polsko-czechosłowacka, czego dowodem są stare słupki graniczne.

Napis Geociekawostki, wykonany za pomocą patyka i rozgniecionych jagód, na tle Sywul.

Koniec gorgańskiej wędrówki. Drogą tą zejdziemy prosto do Rafajłowej.